Χελιδονίσματα (Κάλαντα της Άνοιξης)

Προσπαθώ όσο μπορώ να μαθαίνω στα παιδιά τα ήθη και τα έθιμα της πατρίδας μας. Έθιμα που υπάρχουν στην λαογραφία μας και κοντεύουν να εξαφανιστούν.
Ένα απ’ αυτά είναι και τα «χελιδονίσματα».

Τα πολύ παλιά χρόνια, τα παιδιά συνήθιζαν να καλωσορίζουν τον ερχομό των χελιδονιών. Θεωρούσαν ότι μαζί τους φέρνουν και την Άνοιξη. Έφτιαχναν λοιπόν από χαρτόνι ένα ομοίωμα χελιδονιού, το στολίζανε με λουλούδια, κουδούνια και κορδέλες και γυρνούσαν τις γειτονιές λέγοντας τα κάλαντα της Άνοιξης.

ΥΛΙΚΑ

Χαρτόνι λευκό.

Πατρόν του χελιδονιού.

Διακοσμητικά  λουλούδια.

Κουδουνάκια διακοσμητικά.

Καλαμάκι (άσπρο ή μαύρο).

Μαρκαδόρο κίτρινο ή πορτοκαλί.

Ριζόχαρτο.

Ψαλίδι, Κόλλα ρευστή.

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Βγάζουμε το πατρόν του χελιδονιού σε ριζόχαρτο (για να μπορούμε να το φωτοτυπήσουμε και από τις δυο μεριές). Στην συνέχεια το κόβουμε, και τα κολλάμε μεταξύ τους. Βάφουμε το ράμφος του. Στο κάτω μέρος του χελιδονιού, τοποθετούμε το καλαμάκι, για να μπορούμε να το κρατάμε ή να το περιστρέφουμε. Τέλος, διακοσμούμε την κοιλιά του με λουλούδια και κουδουνάκια.

Το τραγούδι που λέγανε ήταν:

Χελιδόνα έρχεται

απ’ την Άσπρη θάλασσα,

κάθισε και λάλησε:

Μάρτη μ’, Μάρτη μου καλέ

και Φλεβάρη θλιβερέ,

κι αν χιονίζεις κι αν ποντίζεις,

πάλι άνοιξη μυρίζεις…

Αφού τελειώσαμε την κατασκευή, τα παιδιά άρχισαν να περιστρέφουν -   «τρίβουν» -  το καλαμάκι για να κάνουν θόρυβο τα κουδουνάκια. Αυτό γίνεται αντίστοιχα όπως με το τριγωνάκι των Χριστουγέννων. Μάθαμε το τραγουδάκι και είπαμε στα άλλα τμήματα (αφού τους εξηγήσαμε τι κάνουμε) τα κάλαντα.