Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

Η Κυρά - Πεντηκοστή

Ελπίζω να θυμάστε το μάθημα που είχα αφιερώσει σε μια όμορφη κυρία, την Κυρά - Σαρακοστή! Την είχα φτιάξει με παραδοσιακό τρόπο, δηλ. από πανί.

Γυρνώντας λοιπόν από τις διακοπές τους, τα παιδιά θα έχουν μια νέα έκπληξη… την κούκλα της Κυρά – Πεντηκοστής. Την έφτιαξα για να τους διηγηθώ, με όσο ποιο όμορφο τρόπο μπορώ, ένα παραμύθι.Θέλω να καταλάβουν τις διαφορές αυτών των δύο μεγάλων γιορτών.

Η Κυρά – Πεντηκοστή, έχει φτιαχτεί κατά τον ίδιο τρόπο, μόνο που την έβαψα κόκκινη λόγω της μεγάλης γιορτής που διανύουμε. Στην αγκαλιά της κρατάει ανεμώνες (για την Άνοιξη), κόκκινο αυγό (για το Πάσχα) και το κερί της Ανάστασης.


Πριν από καιρό είχα αγοράσει ένα υπέροχο παραμύθι που λέγετε:

«Η κυρά Σαρακοστή και η αδερφή της»


Είναι του Κωνσταντίνου Γανωτή και περνάει όμορφα μηνύματα στα παιδιά. Περιγράφει το σπίτι της αλλά και της αδελφής της, της Κυρά – Πεντηκοστής:

«Άμποτε λοιπόν παιδιά μου κι εμείς να μπούμε στο φιλόξενο σπίτι της κυρά Σαρακοστής με εμπιστοσύνη ότι αυτή η ευλογημένη κι από δικά της θα μας φιλέψει αλλά και στης αδελφής της, της κυρά Πεντηκοστής θα μας περάσει, για να γιορτάζομε στους αιώνες των αιώνων…»


Γιατί να μην ακούσουμε και εμείς, οι μεγάλοι, το παραμύθι;

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Καλή Ανάσταση!!!

Το Μεγάλο Σάββατο, μετά το τέλος της λειτουργίας , οι πιστοί φροντίζουν να πάρουν στα σπίτια τους τη λαμπάδα με το Άγιο φως της Ανάστασης και πριν μπουν στο σπίτι, κάνουν το σημάδι του σταυρού με τον καπνό του κεριού πάνω στην πόρτα. Ανάβουν το καντήλι που έχουν στα εικονίσματα του σπιτιού και φροντίζουν να το κρατούν αναμμένο όλο το χρόνο για να το ανανεώσουν την επόμενη Ανάσταση. Στο γιορτινό τραπέζι τρώνε πατροπαράδοτη μαγειρίτσα και τσουγκρίζουνε κόκκινα αυγά.

Το πρωί της Κυριακής του Πάσχα, στον «Εσπερινό Της Αγάπης» το Ευαγγέλιο διαβάζεται σε εννέα γλώσσες(Ελληνική, Αγγλική, Γαλλική, Ρωσική, Ιταλική, Γερμανική, Ρουμανική, Αραβική και Λατινική). Για την αγάπη των ανθρώπων σταυρώθηκε ο Χριστός  και έτσι συμβολίζετε η ενότητα των εθνών.

"Το φίλημα της αγάπης" ανταλλάσσουν όλοι οι πιστοί, ενώ ο παπάς τους μοιράζει από ένα κόκκινο αυγό. Στην "αγάπη" παλιότερα, όσοι ήθελαν, έδιναν όρκο μπροστά στο Ευαγγέλιο και γίνονταν αδελφοποιτοί. Έδεναν δηλαδή τη φιλία τους με αδελφική αγάπη.
Το πρωί της Λαμπρής, ο νοικοκύρης ετοιμάζει τη φωτιά και τις σούβλες για το αρνί και το κοκορέτσι. Στην αυλή λοιπόν του σπιτιού γίνεται μεγάλο γλέντι με το γύρισμα της σούβλας.
Σε ολόκληρη την Ελλάδα η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα γιορτάζονται με ξεχωριστή λαμπρότητα και κατάνυξη.


Εύχομαι σε όλους σας:
Καλή Ανάσταση
και
Καλό Πάσχα.
Το αναστάσιμο μήνυμα ελπίδας και δύναμης του Κυρίου
να φέρει την άνοιξη στις καρδιές όλων μας
και την πρόοδο στον τόπο μας.

Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

Τα Κόκκινα Αυγά

Η παράδοση λέει πως: "Όταν είπαν πως αναστήθηκε ο Χριστός, κανείς δεν το πίστευε.
Μια γυναίκα, που κρατούσε στο καλάθι της αυγά, φώναξε:
"Μπορεί από άσπρα να γίνουν κόκκινα;" Και,
 ω του θαύματος έγιναν!"
Μερικοί πιστεύουν ότι τα αυγά βάφονται κόκκινα σε ανάμνηση του αίματος του Χριστού, που χύθηκε για εμάς τους ανθρώπους. Κόκκινο όμως είναι και το χρώμα της χαράς. Χαράς για την Ανάσταση του Χριστού. Το βάψιμο των αυγών γινόταν τη Μεγάλη Πέμπτη γι αυτό και τη έλεγαν Κόκκινη Πέφτη ή Κοκκινοπέφτη. Παλιότερα το συνήθιζαν κι αποβραδίς, πάντοτε τα μεσάνυχτα, με το ξεκίνημα της νέας μέρας.
Καινούρια πρέπει να ήταν η κατσαρόλα που θα έβαφαν τα αυγά και τη μπογιά τη φύλαγαν σαράντα μέρες, δεν την έχυναν, ούτε έξω από το σπίτι. Το πρώτο αυγό που έβαφαν ήταν της Παναγίας και το έβαζαν στο εικονοστάσι.
Σε μερικά μέρη έβαζαν σε ένα κουτάκι τόσα αυγά όσα ήταν τα μέλη της οικογένειας και τα πήγαιναν το βράδυ στην εκκλησία, για να διαβαστούν στα 12 Ευαγγέλια.
Τα άφηναν κάτω από την Αγία Τράπεζα ως την Ανάσταση και τότε καθεμιά έπαιρνε τα δικά της. Αυτά τα αυγά ήταν "ευαγγελισμένα" και τα τσόφλια τους τα παράχωναν στους κήπους και τις ρίζες των δέντρων για να καρπίσουν.
Παρόμοια τύχη είχαν και τα αυγά που έκαναν οι κότες τη Μεγάλη Πέμπτη.
Από φλούδες κρεμμυδιών γινόταν το μελί χρώμα, από άχυρο ή από φύλλα αμυγδαλιάς το κίτρινο, το ανοικτό κόκκινο από παπαρούνες, από μαϊντανό πράσινο, από ζαφορά το κίτρινο και από βιολέτες το μοβ. Επίσης για το βάψιμο των αυγών χρησιμοποιούσαν το βάρτζι, ένα είδος κόκκινου ξύλου. Το κόκκινο όμως χρώμα ήταν και είναι πάντα το πιο αγαπημένο χρώμα για τα Πασχαλινά αυγά.

Φέτος είναι μια ωραία ευκαιρία να δοκιμάσουμε να βάψουμε τ' αυγά μας με φυσικό τρόπο.
Διαλέγουμε φύλλα από φυτά και λουλούδια και βάζουμε από ένα πάνω σε κάθε αυγό.
Στη συνέχεια, τυλίγουμε τριγύρω μια παλιά κάλτσα, την οποία στερεώνουμε με μια κλωστή. Τα τοποθετούμε ένα - ένα, με προσοχή, μέσα στη κατσαρόλα και βάφουμε τα Πασχαλινά Αυγά! Πάντα βέβαια με κόκκινη μπογιά! Το αποτέλεσμα είναι αρκετά εντυπωσιακό!

Ο Επιτάφιος

Όταν σταυρώθηκε ο Χριστός η Παναγία καθόταν στην παρηγοριά, στο τραπέζι που γίνεται μετά τις κηδείες. Πέρασε μια καλογριά την είδε και σχολίασε:
"Ποιος είδε γιο στο σταυρό και μάνα στο τραπέζι."
Η Παναγία ακούγοντας την της είπε:
"Σύρε, μάνα Καλή, μήτε να ψάλλεσαι, μήτε να λειτουργιέσαι.
Αν κρεμασθώ εγώ, θα κρεμασθούν μανάδες κι αν πνιγώ εγώ, θα πνιγούν μανάδες. Μονάχα κάθομαι στην παρηγοριά για να παρηγορηθούν όλες οι μανάδες".
Η μάνα Καλή έφυγε μετανιωμένη και λυπημένη και γι αυτό ενώ υπάρχει Αγία Καλή δεν λειτουργιέται. Αυτή η παράδοση ζωντανεύει κάθε Μεγάλη Παρασκευή.

Είναι ημέρα απόλυτης αργίας και νηστείας. Ημέρα πένθους. Είναι αφιερωμένη στην Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου και στην Ακολουθία του Επιταφίου.
Κατά το μεσημέρι, όταν γίνει η Αποκαθήλωση και εκτεθεί σε προσκύνημα η
χρυσοΰφαντη παράσταση του νεκρού Ιησού, πάνω σε φορητό κουβούκλιο,
τότε αρχίζει ο στολισμός του Επιταφίου. Οι κοπέλες στολίζουν με άνθη της άνοιξης: βιολέτες, μενεξέδες, τριαντάφυλλα, λεμονανθοί. Όλα τα λουλούδια πλέκονται σε στεφάνια και γιρλάντες και ο Επιτάφιος γίνεται όλος μια κορόνα από άνθη,
ενώ ψέλνουν το μοιρολόγι της Παναγίας.

Όλοι προσκυνάνε τον Επιτάφιο, ενώ οι γυναίκες και τα παιδιά, "για να τους πιάσει η χάρη", περνάνε από κάτω.
Η πομπή σχηματίζεται από τα Εξαπτέρυγα και το Σταυρό μπροστά, ο Επιτάφιος και τους ιερείς πιο πίσω. Στις πόλεις προηγούνται οι μουσικοί, παίζοντας πένθιμα εμβατήρια. Ο κόσμος που ακολουθεί κρατάει στα χέρια αναμμένες λαμπάδες. Τα λουλούδια του Επιταφίου ονομάζονται Χριστολούλουδα ή Σταυρολούλουδα και τους
 αποδίδεται μεγάλη θαυματουργός δύναμη. Σε πολλές περιοχές της Ελλάδος αυτή την μέρα δε φιλάνε, γιατί με το φιλί του πρόδωσε ο Ιούδας το Χριστό, δε σφάζουν για το αίμα του Χριστού και δεν καρφώνουν γιατί καρφώθηκε ο Χριστός.

Πηγή: ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ

Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Ο Σταυρός

Η Μ. Πέμπτη είναι η ημέρα του Μυστικού Δείπνου. Το πρωί γίνεται η Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και λέγεται για τους πιστούς ότι είναι καλό να λάβουν τη μέρα αυτή τη θεία κοινωνία. Το ύψωμα της Μεγάλης Πέμπτης σε μερικές περιοχές της Ελλάδος, το βάζουν σε ένα σακουλάκι που έχει μέσα λουλούδια και το φυλάνε πίσω από τα εικονίσματα για θεραπευτικές χρήσεις. Το βράδυ της ίδιας μεγάλης μέρας, οι γυναίκες αγρυπνούν στην εκκλησία και μοιρολογούν το Χριστό.

Τα παιδιά, βγαίνουν και λένε τα πένθιμα κάλαντα στα σπίτια:

"Σήμερον μαύρος ουρανός, σήμερον μαύρη μέρα,
σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται,
σήμερα έβαλαν βουλή οι άνομοι Εβραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλιά κ' οι τρισκαταραμένοι,
για να σταυρώσουν το Χριστό, τον πάντων βασιλέα,..."


Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, την Μεγάλη Πέμπτη ετοιμάζουν τον Ιούδα. Με παλιά ρούχα φτιάχνουν το ομοίωμα του και το περιφέρουν από σπίτι σε σπίτι ζητώντας "καψίδια". Κάθε νοικοκυρά δίνει ότι της βρίσκεται: Κληματόβεργες, λινάτσες ή του ρίχνει πετρέλαιο. Τον Ιούδα τον καίνε τη Μεγάλη Παρασκευή.

Στη Μονή της Πάτμου, το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης, γίνεται στην ύπαιθρο αναπαράσταση του ιερού νιπτήρα και της προσευχής του Κυρίου στο Όρος των Ελαιών.
Το βράδυ, την ώρα της ανάγνωσης των Δώδεκα Ευαγγελίων, ανάβουν φωτιά, απομίμηση της φωτιάς στην αυλή του Καϊάφα, όπου ήταν παρών ο Απόστολος Πέτρος.


Θέλησα να περάσω στα παιδιά έστω και λίγο, το δέος που νιώθουμε όλοι αυτές τις μέρες. Ήθελα να τα προετοιμάσω ψυχολογικά για να ζήσουν τα γεγονότα της Μεγ. Εβδομάδος.
Την Μεγάλη Πέμπτη, την ώρα που θα πάμε να προσκυνήσουμε την Σταύρωση και θα σηκώσουμε τα μάτια μας, για να αντικρίσουμε το βλέμμα Του, η καρδιά μας πρέπει να σκιρτήσει. Να ζούμε το πνεύμα των ημερών κάθε βράδυ με κατάνυξη.
Ο σταυρός , είναι φτιαγμένος με κανέλες. Τις κολλάμε μεταξύ τους και τις  διακοσμούμε με διάφορα λουλούδια. Θα μου επιτρέψετε να αναρτήσω τον ποιο αγαπημένο μου, γιατί πιστεύω ότι είναι ο πιο λιτός, αλλά και ο πιο όμορφος!

Πηγή: ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ

Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Πασχαλινή Σύνθεση

Τη Μεγάλη Δευτέρα αρχίζει η πιο αυστηρή νηστεία.
Στην Καστοριά, τη Μεγάλη Δευτέρα, τη Μεγάλη Τρίτη και τη Μεγάλη Τετάρτη δεν έτρωγαν τίποτα, μόνο λίγο νερό έπιναν, γιατί πίστευαν πως της νηστικής καρδιάς πιάνει η ευχή.
Στην Πάρο, όλη τη Μεγάλη Βδομάδα, οι καμπάνες πενθούσαν.

Ο κράχτης καλούσε τους πιστούς στην εκκλησία. Κάθε δουλειά έπρεπε να σταματήσει. Ακόμα και τον αργαλειό ξέλυναν, "τον ξέκαμναν" μια και ο Χριστός ήταν Σταυρωμένος. Μόνο ο καθαρισμός των σπιτιών επιτρεπόταν και η προετοιμασία για όλα τα απαραίτητα του Πάσχα.

Τη Μεγάλη Τετάρτη παρασκεύαζαν τη νέα ζύμη, το προζύμι της χρονιάς. Στις γειτονιές της Αθήνας μάλιστα η εκκλησάρισσα πήγαινε από σπίτι σε σπίτι, μάζευε αλεύρι και το ζύμωνε χωρίς προζύμι. Το πήγαινε στον παπά και εκείνος ακουμπούσε πάνω του το σταυρό με το Τίμιο Ξύλο και το αλεύρι ανέβαινε. Αυτό θα ήταν το προζύμι της χρονιάς.
Η εκκλησάρισσα μοίραζε από λίγο σε κάθε σπίτι.

ΥΛΙΚΑ
Χαρτόνι χρώματος πράσινου.
Πασχαλινά πουλάκια.
Διακοσμητικό χόρτο.
Διακοσμητικά αβγουλάκια.
Πασχαλίτσα.
Μεταξωτά λουλούδια.
Ψαλίδι.
Κόλλα.

ΕKΤΕΛΕΣΗ
Κόβουμε το πράσινο χαρτόνι σε τέσσερα κομμάτια και μεταχειριζόμαστε το ¼.
Το γεμίζουμε με κόλλα ρευστή, και κολλάμε το χόρτο.  Στην μία άκρη του, τοποθετούμε το πασχαλινό πουλάκι και στην άλλη άκρη δυο αβγουλάκια.
Τέλος, σε κάποιο σημείο τοποθετούμε την πασχαλίτσα και τα λουλούδια για να δώσουμε και μια εικόνα της Άνοιξης.


Την κατασκευή, μπορούμε να την κάνουμε και σε ψάθινο καλαθάκι που νομίζω ότι δείχνει πιο  φυσική!!!

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Ο Λάζαρος

Το «Λαζαροσάββατο», το Σάββατο δηλ. πριν από την Μ. Εβδομάδα, ο λαός γιορτάζει την έγερση του φίλου του χριστού, του αγέλαστου Λαζάρου. Ο φόβος για όσα γνώρισε στον άλλον κόσμο, του άφησαν τόσο βαθιά σημάδια στην ψυχή του, που λέει η παράδοση πως μετά την ανάσταση του, δεν γέλασε παρά μόνο μια φορά. Αυτή ήταν όταν είδε κάποιο χωρικό σε κάποιο παζάρι να κλέβει μια στάμνα και να φεύγει κρυφά, «βρε τον ταλαίπωρο είπε, ξεχνάει πως και αυτός είναι ένα κομμάτι χώμα, όπως και το σταμνί. Το ‘να χώμα κλέβει τα’ άλλο». Και χαμογέλασε.

Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας για να απεικονίσουν την ανάσταση του και να συμβολίσουν την νίκη του Χριστού απέναντι στον θάνατο, έφτιαχναν ένα ομοίωμα του Λαζάρου. Στην συνέχεια το έπαιρναν τα παιδιά και γύριζαν στις γειτονιές για να πουν τα κάλαντα. Οι νοικοκυρές έκτος από χρήματα, τους έδιναν καρύδια, κουλούρια «λαζαράκια» και αυγά για να τα βάψουν την Μ. Πέμπτη. Σε άλλα μέρη έβγαιναν μόνο τα κορίτσια «οι Λαζαρίνες» όπως τις έλεγαν. Αυτές έπαιρναν ένα καλάθι και το στολίζανε με λουλούδια της Άνοιξης. Τα κάλαντα που λέγανε ήταν:

Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια
Ήρθε η Κυριακή που τρων τα ψάρια.
Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι
Ήρθε η μάνα σου από την Πόλη
Σου ‘φερε χαρτί και κομπολόι.
Πού ‘σαι Λάζαρε, που ‘ναι η φωνή σου
Που σε γύρευε η μάνα και η αδελφή σου;
Ήμουνα στη γη βαθιά χωμένος
Κι από εχθρούς βαλαντωμένος.
Βάγια, βάγια των Βαγιών τρώνε ψάρια, τον κολιόν
Και την άλλη Κυριακή, ψήνουν το παχύ τα’ αρνί.
Οι κοτούλες σας αβγά γεννούνε
Οι φωλίτσες σας δεν τα χωρούνε
Δώστε μας και μας να τα χαρούμε.

Αυτό λοιπόν το έθιμο ήθελα να το μάθουν και τα παιδιά, γι’ αυτό έφτιαξα και εγώ ένα τέτοιο ομοίωμα που το έμαθα μετά από μια επίσκεψη μου στο "Λαογραφικό μουσείο Μπενάκη".
Με ένα ξύλο 30 εκ. και με ένα άλλο 25 εκ. φτιάχνουμε έναν σταυρό. Τον δένουμε με σπάγκο. Φτιάχνουμε με άσπρο ύφασμα το κεφάλι και το γεμίζουμε με βαμβάκι. Το σώμα το ντύνουμε και αυτό και στο κεφάλι βάζουμε ένα μαντήλι. Όλα τα φτιάχνουμε σε άσπρο χρώμα. Ζωγραφίζουμε τα μάτια, την μύτη και το στόμα. Ο Λάζαρος είναι έτοιμος! Απαραίτητο ένα κολιέ με λουλούδια.
Το λευκό χρώμα συμβολίζει το χρώμα των νεκρών και το κολιέ με τα λουλούδια την Ανάσταση.

Τα Λαζαράκια

Για την ψυχή του Λαζάρου, οι νοικοκυρές αυτή την μέρα, έφτιαχναν τα «λαζαράκια». Είναι κουλουράκια νηστήσιμα, που τα μοίραζαν στα παιδιά που λέγανε τα κάλαντα. Στα «λαζαράκια», έδιναν το σχήμα του ανθρώπου μέσα σε σάβανο. Αποφάσισα να φτιάξω και εγώ για να μοιράσω στα παιδιά μου την ώρα που τους τα εξηγώ όλα αυτά.

Η νηστήσιμη συνταγή είναι: 2 μεγάλα καρότα που τα τρίβουμε σε ψιλό τρίφτη, 1 ποτήρι καλαμποκέλαιο, 1 ποτήρι ζάχαρη, 1 κουταλάκι μπέικιν μπάουντερ, λίγο σόδα και όσο αλεύρι πάρει.
Τα έπλασα δίνοντας το κατάλληλο σχήμα και τα έψησα στους 180ο c.


Το αποτέλεσμα:

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Ανοιξιάτικα Αυγά

Αυτή την περίοδο, η Ελλάδα μας έχει γεμίσει με διάφορα χρώματα και αρώματα, όπως το μωβ της πασχαλιάς, το κόκκινο της παπαρούνας, το κίτρινο της μαργαρίτας και το ροζ της αμυγδαλιάς. Ομορφιές που δυστυχώς τα παιδιά της πόλης δεν μπορούν να τις απολαύσουν. Γι’ αυτό προσπαθώ μέσα από τις περιγραφές μου, τα παραμύθια μου και τις κατασκευές μου, κάποιες φορές να τα φέρω πιο κοντά σε αυτές τις εικόνες.
ΥΛΙΚΑ
Πράσινο χαρτί γκοφρέ.
Διάφορα χρώματα από αφρώδης υλικό.
Ρολό από χαρτί υγείας.
Μεταξωτά φύλλα.
Πλαστική πασχαλίτσα.
Αυγό κεράκι.
Ψαλίδι.
Κόλα.







ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σχεδιάζουμε σε χαρτί δύο μαργαρίτες, την μία μικρότερη από την άλλη. Στο κέντρο σχηματίζουμε έναν κύκλο στην διάμετρο του ρολού υγείας. Τις ξεπατικώνουμε πάνω στο αφρώδες υλικό και τις κόβουμε.
Ντύνουμε το ρολό υγείας με το πράσινο γκοφρέ. Περνάμε από επάνω πρώτα την μεγάλη μαργαρίτα και στην συνέχεια την μικρότερη (σε διαφορετικά χρώματα). Τοποθετούμε τον φιόγκο στο κέντρο του κοτσανιού και στις πλευρές του τα φύλλα.
Τέλος, για να καλύψουμε την τρύπα του ρολού, κολλάμε το κερί αυγό. Μην ξεχάσετε να βάλετε την πασχαλίτσα σε κάποιο πέταλο.



Την ιδέα πήρα από: ΜΑΡΙΝΑ ΖΑΧΑΡΙΑ

Πασχαλίτσα Κεράκι

Η πασχαλίτσα είναι ένα από τα πιο αγαπημένα έντομα των παιδιών. Εμφανίζεται τέτοια εποχή δηλ. το Πάσχα και παλιά την τοποθετούσαν στο χέρι τους και της έλεγαν το εξής τραγουδάκι:
Πέτα – πέτα πασχαλίτσα (μαρουδίτσα)
Να πας στα χίλια πρόβατα
Να φέρεις γάλα και τυρί
Και κόκκινα παπούτσια!!!
Για την κατασκευή μας χρειαζόμαστε μαύρο χαρτόνι, κόκκινο χαρτόνι οντουλέ, μαρκαδόρο χρώματος λευκού, κεράκι ρεσώ, μαύρες αυτοκόλλητες βούλες, ψαλίδι και κόλλα ρευστή.


Κόβουμε από το πατρόν την βάση της Πασχαλίτσας και την αντιγράφουμε πάνω στο μαύρο χαρτόνι. Το ίδιο κάνουμε και με το πάνω μέρος του σώματος της μόνο που το αντιγράφουμε στο κόκκινο χαρτόνι οντουλέ. Στην συνέχεια το κολλάμε και με τον λευκό μαρκαδόρο κάνουμε τα ματάκια της. Από το μαύρο χαρτόνι, κόβουμε μια λουρίδα στις διαστάσεις του κεριού και το κολλάμε γύρω του και  στην συνέχεια στο κέντρο της πλάτης της πασχαλίτσας. Τέλος, κολλάμε τις βούλες.

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

Λαμπάδες

Είναι όμορφο να κρατάς στο χέρι σου ένα από τα δημιουργήματα σου. Νιώθεις νομίζω μια μικρή ικανοποίηση από το αποτέλεσμα που βλέπεις. Άλλωστε έχει επάνω και το προσωπικό σου γούστο. Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος που το κάθε παιδί έφτιαξε την φετινή του λαμπάδα μόνο του!

Δεν νομίζω ότι το θέμα θέλει πολλές διευκρινήσεις, έκτος από το ότι πάντα στην αρχή στρίβουμε κορδόνι γύρω από το κερί για να μπορούμε να κολλήσουμε επάνω του τα υλικά μας. Κορδέλες, λουλούδια, πασχαλινές φιγούρες (κουνελάκια, παπάκια, αβγουλάκια πολύχρωμα, πεταλούδες, χάντρες κλπ) αλλά και μεγάλη φαντασία είναι τα υλικά μας για το αποτέλεσμα που βλέπετε.

Το μεγάλο γεγονός της Ανάστασης πλησιάζει.
Είμαστε έτοιμοι λοιπόν να πάμε στην Εκκλησία για να πάρουμε το Άγιο Φως!

Κυριακή 10 Απριλίου 2011

Πασχαλινό Κερί

Ένα λευκό κερί μπορούμε να το μετατρέψουμε σε μια δημιουργία, που δεν νομίζω ότι έχει να ζηλέψει τίποτα από αυτές που βλέπουμε στις βιτρίνες.

Λόγω των ημερών που διανύουμε, διάλεξα υλικά που  έχουν  το κόκκινο χρώμα. Ένα μπουκέτο με ορτανσίες, καρό κορδέλα, μεταξωτά φύλλα, καρφίτσες, κόκκινο κορδόνι, και διάφορες πασχαλινές μικρές φιγούρες (πεταλούδες, πασχαλίτσες, αβγουλάκια  ή κουνελάκια), είναι τα υλικά που χρειάστηκα.

Κόβουμε ένα κομμάτι από την καρό κορδέλα και την τυλίγουμε στο κέντρο του κεριού. Ο λόγος είναι ότι πάνω της τοποθετούμε τα περισσότερα υλικά. Η σιλικόνη εάν πέσει κατευθείαν πάνω στο κερί το λιώνει. Την στερεώνουμε με μία καρφίτσα. Στο σημείο της ένωσης, κολλάμε λίγα από τα άνθη της ορτανσίας (περίπου έξι)  και φτιάχνουμε ένα μικρό μπουκετάκι. Δεξιά του και αριστερά του τοποθετούμε από ένα φύλλο. Στην συνέχειά βάζουμε τα διακοσμητικά.

Τέλος, με την ίδια κορδέλα φτιάχνουμε έναν φιόγκο που του περνάμε ανάμεσα και κόκκινο κορδόνι. Στον κόμπο του τοποθετούμε μια μικρή λευκή πεταλούδα.
Το κερί μας είναι έτοιμο!

Με παρόμοιο τρόπο μπορούμε να φτιάξουμε κεριά σε διάφορες παραλλαγές: με αποξηραμένα άνθη, χριστουγεννιάτικα υλικά, με θέμα την άνοιξη και γιατί όχι και για την γιορτή της μητέρας!!! Στο μέλλον θα τα δοκιμάσουμε…

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Χελιδονίσματα (Κάλαντα της Άνοιξης)


Προσπαθώ όσο μπορώ να μαθαίνω στα παιδιά τα ήθη και τα έθιμα της πατρίδας μας. Έθιμα που υπάρχουν στην λαογραφία μας και κοντεύουν να εξαφανιστούν.
Ένα απ’ αυτά είναι και τα «χελιδονίσματα».

Τα πολύ παλιά χρόνια, τα παιδιά συνήθιζαν να καλωσορίζουν τον ερχομό των χελιδονιών. Θεωρούσαν ότι μαζί τους φέρνουν και την Άνοιξη. Έφτιαχναν λοιπόν από χαρτόνι ένα ομοίωμα χελιδονιού, το στολίζανε με λουλούδια, κουδούνια και κορδέλες και γυρνούσαν τις γειτονιές λέγοντας τα κάλαντα της Άνοιξης.



ΥΛΙΚΑ
Χαρτόνι λευκό.

Πατρόν του χελιδονιού.

Διακοσμητικά  λουλούδια.

Κουδουνάκια διακοσμητικά.

Καλαμάκι (άσπρο ή μαύρο).

Μαρκαδόρο κίτρινο ή πορτοκαλί.

Ριζόχαρτο.

Ψαλίδι, Κόλλα ρευστή.


ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βγάζουμε το πατρόν του χελιδονιού σε ριζόχαρτο (για να μπορούμε να το φωτοτυπήσουμε και από τις δυο μεριές). Στην συνέχεια το κόβουμε, και τα κολλάμε μεταξύ τους. Βάφουμε το ράμφος του. Στο κάτω μέρος του χελιδονιού, τοποθετούμε το καλαμάκι, για να μπορούμε να το κρατάμε ή να το περιστρέφουμε. Τέλος, διακοσμούμε την κοιλιά του με λουλούδια και κουδουνάκια.

Το τραγούδι που λέγανε ήταν:
Χελιδόνα έρχεται
απ’ την Άσπρη θάλασσα,
κάθισε και λάλησε:
Μάρτη μ’, Μάρτη μου καλέ
και Φλεβάρη θλιβερέ,
κι αν χιονίζεις κι αν ποντίζεις,
πάλι άνοιξη μυρίζεις…
Αφού τελειώσαμε την κατασκευή, τα παιδιά άρχισαν να περιστρέφουν -   «τρίβουν» -  το καλαμάκι για να κάνουν θόρυβο τα κουδουνάκια. Αυτό γίνεται αντίστοιχα όπως με το τριγωνάκι των Χριστουγέννων. Μάθαμε το τραγουδάκι και είπαμε στα άλλα τμήματα (αφού τους εξηγήσαμε τι κάνουμε) τα κάλαντα.

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Πασχαλινή Σύνθεση

Επειδή έχει μείνει λίγος καιρός για το Πάσχα και θέλω να αφιερώσω κάποιες κατασκευές σ’ αυτό, ξεκίνησα με το να δημιουργήσουμε μία σύνθεση με απλά υλικά.

Σαν βάση έχουμε βάλει ξύλα κανέλας που τα κολλήσαμε μεταξύ τους. Καλό είναι όλη η κατασκευή να δουλευτεί με σιλικόνη για να είναι σταθερή. Εγώ διάλεξα τις ανεμώνες επειδή δείχνουν πιο φυσικές αλλά και γιατί έχουν πιο όμορφα ανοιξιάτικα χρώματα.

Τις κολλάμε στην μία πλευρά της βάσης και το υπόλοιπο μέρος το καλύπτουμε με κισσό. Φυσικά συνδυάζουμε στα χρώματα των λουλουδιών να είναι και τα χρώματα των αυγών. Από εκεί και πέρα αφήνουμε την φαντασία μας να δουλέψει. Γεμίζουμε τα κενά με φύλλα από τις ανεμώνες, βάζουμε άσπρη γυψοφύλλη (λευκό ψιλό λουλουδάκι), και βέβαια δεν ξεχνάμε να κολλήσουμε σε κάποιο φυλλαράκι μια πασχαλίτσα.

Τέλος, στο μπροστινό μέρος της σύνθεσης κολλάμε ένα φιόγκο είτε σε χρώμα πράσινο, είτε σε απόχρωση των λουλουδιών.


Η φαντασία νομίζω σε τέτοιες συνθέσεις παίζει τον πρώτο ρόλο!!!