Ο Λάζαρος και τα λαζαράκια.

Το Σάββατο του Λαζάρου θεωρείται μέρα του θανάτου και της ζωής.Σε κάποια χωριά μάλιστα οι αγρότες δεν μαζεύουν τη σοδιά τους γιατί φοβούνται ότι οι καρποί της γης φέρουν τον θάνατο μέσα τους.O Λάζαρος είναι μια μορφή που εμπνέει σεβασμό στον ελληνικό λαό.Παλιότερα οι εκδηλώσεις εορτασμού ήταν πολλές και ποικίλες, ωστόσο σήμερα έχουν λησμονηθεί ως επί το πλείστον...

Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας για να απεικονίσουν την ανάσταση του και να συμβολίσουν την νίκη του Χριστού απέναντι στον θάνατο, έφτιαχναν ένα ομοίωμα του Λαζάρου. Στην συνέχεια το έπαιρναν τα παιδιά και γύριζαν στις γειτονιές για να πουν τα κάλαντα. Οι νοικοκυρές έκτος από χρήματα, τους έδιναν καρύδια, κουλούρια «λαζαράκια» και αυγά για να τα βάψουν την Μ. Πέμπτη. Σε άλλα μέρη έβγαιναν μόνο τα κορίτσια «οι Λαζαρίνες» όπως τις έλεγαν. Αυτές έπαιρναν ένα καλάθι και το στολίζανε με λουλούδια της Άνοιξης. Τα κάλαντα που λέγανε ήταν:

Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια

Ήρθε η Κυριακή που τρων τα ψάρια.

Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι

Ήρθε η μάνα σου από την Πόλη

Σου ‘φερε χαρτί και κομπολόι.

Πού ‘σαι Λάζαρε, που ‘ναι η φωνή σου

Που σε γύρευε η μάνα και η αδελφή σου;

Ήμουνα στη γη βαθιά χωμένος

Κι από εχθρούς βαλαντωμένος.

Βάγια, βάγια των Βαγιών τρώνε ψάρια, τον κολιόν

Και την άλλη Κυριακή, ψήνουν το παχύ τα’ αρνί.

Οι κοτούλες σας αβγά γεννούνε

Οι φωλίτσες σας δεν τα χωρούνε

Δώστε μας και μας να τα χαρούμε.

Αυτό λοιπόν το έθιμο ήθελα να το μάθουν και τα παιδιά, γι’ αυτό έφτιαξα και εγώ ένα τέτοιο ομοίωμα που το έμαθα μετά από μια επίσκεψη μου στο "Λαογραφικό μουσείο Μπενάκη".

Με ένα ξύλο 30 εκ. και με ένα άλλο 25 εκ. φτιάχνουμε έναν σταυρό. Τον δένουμε με σπάγκο. Φτιάχνουμε με άσπρο ύφασμα το κεφάλι και το γεμίζουμε με βαμβάκι. Το σώμα το ντύνουμε και αυτό και στο κεφάλι βάζουμε ένα μαντήλι. Όλα τα φτιάχνουμε σε άσπρο χρώμα. Ζωγραφίζουμε τα μάτια, την μύτη και το στόμα. Ο Λάζαρος είναι έτοιμος! Απαραίτητο ένα κολιέ με λουλούδια.

Το λευκό χρώμα συμβολίζει το χρώμα των νεκρών και το κολιέ με τα λουλούδια την Ανάσταση.

Για την ψυχή του Λαζάρου, οι νοικοκυρές αυτή την μέρα, έφτιαχναν τα «λαζαράκια». Είναι κουλουράκια νηστίσιμα  που τα μοίραζαν στα παιδιά που λέγανε τα κάλαντα. Στα «λαζαράκια», έδιναν το σχήμα του ανθρώπου μέσα σε σάβανο. Αποφάσισα να φτιάξω και εγώ για να μοιράσω στα παιδιά μου την ώρα που τους τα εξηγώ όλα αυτά.

ΥΛΙΚΑ:

440 γρ. αλεύρι

1 φακελάκι ξερή μαγιά

225 γρ. ζάχαρη κρυσταλλική

110 γρ. ελαιόλαδο

120 γρ. κανελόζουμο (βρασμένο νερό με 1 ξύλο κανέλας)

1/2 κ. γλ. αλάτι

3 κ. σ. σταφίδες ξανθές

3 κ. σ. καρύδι τριμμένο

1/2 σφηνάκι κονιάκ

2 κ. σ. κανέλα

ΕΚΤΈΛΕΣΗ:

 Φτιάχνουμε το κανελόζουμο και το αφήνουμε να χλιάνει. Μέσα σε αυτό διαλύουμε τη μαγιά.

Σε ένα μπωλ ρίχνουμε το αλεύρι με το αλάτι κοσκινισμένα, κάνουμε λακουβίτσα και τοποθετούμε τα υπόλοιπα υλικά και ζυμώνουμε μέχρι να έχουμε μία μαλακή ζύμη που να ξεκολλάει από τα χέρια μας. Γίνεται αμέσως γιατί τη βοηθάει το ελαιόλαδο.

Αφήνω σκεπασμένο το μπωλ σε ζεστό μέρος να φουσκώσει η ζύμη μου για περίπου 2 ώρες και μετά πλάθω ανθρωπάκια με τα χεράκια τους, μπήγω τα γαρύφαλλα για ματάκια, στόμα και στα χέρια τους και τα αφήνω να ξεκουραστούν και αυτά για καμιά ώρα περίπου, σε αντικολλητικό χαρτί στη λαμαρίνα του φούρνου μέσα σε προθερμασμένο φούρνο στους 50 βαθμούς. 

Ιδέα από την μάνα του λόχου.