Ο Σταυρός

Τον ξύλινο σταυρό του Χριστού, οι Χριστιανοί τον έθαψαν βαθιά στο χώμα για να μην τον βρουν οι ειδωλολάτρες και τον μολύνουν. Είχαν ρίξει και τους τρείς σταυρούς σε έναν βαθύ λάκκο και τους σκέπασαν με χώματα και  πέτρες. Εκεί έμεινε για περισσότερα από τριακόσια χρόνια. Όταν έπειτα από καιρό επικράτησε ο Χριστιανισμός, η Αγία Ελένη αποφάσισε να τον βρει, να τον ξεθάψει και να τον στήσει μέσα στην εκκλησία στα Ιεροσόλυμα για να τον προσκυνούν οι πιστοί.  Η ανεύρεση και ύψωση του Τιμίου Σταυρού, που είναι η σημαία της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, έγινε με τρόπο θαυμαστό από την Αγία, που είχε μεταβεί για προσκύνηση στους Άγιους Τόπους και με την ρητή εντολή του γιου της αυτοκράτορα Κωνσταντίνου να βρει τον Τίμιο Σταυρό. Πήγε, λοιπόν, η Αγ. Ελένη στην τοποθεσία αυτή και έδωσε εντολή να αρχίσουν οι ανασκαφές. Πολλούς μήνες δούλευαν οι εργάτες χωρίς αποτέλεσμα. Λένε μάλιστα, ότι επειδή τους είχε πει ότι μπορούν να παίρνουν για δικό τους ότι πολύτιμο έβρισκαν, τα βράδια πήγαινε και έριχνε νομίσματα, για να τους παρακινεί να συνεχίσουν.  Με την βοήθεια μιας νεαρής Εβραιοπούλας οδηγήθηκε η Βασιλομήτωρ στον Ιούδα, εκείνος γνώριζε από τους παλαιοτέρους την τοποθεσία, όπου είχαν ρίξει τους τρεις σταυρούς. Όταν τους έδειξε το μέρος, γονάτισε και προσευχήθηκε θερμά στον Χριστό. . Εκεί μάλιστα φύτρωνε κάθε χρόνο μόνο του και το ευωδιαστό «βασιλικό χόρτο», αυτό, που λέγεται μέχρι και σήμερα βασιλικός. Αυτό το γεγονός είναι και η αιτία που τον μοιράζουν στις εκκλησίες στη γιορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού, στις 14 Σεπτεμβρίου. 

Μόλις όμως σηκώθηκε στα πόδια της και πριν να πει μια λέξη, έγινε μέγας σεισμός, μόνο στο σημείο αυτό, και το έδαφος σχίστηκε σε μεγάλο βάθος. Τότε άρχισαν αμέσως οι ανασκαφές και σε λίγη ώρα βρέθηκαν και οι τρεις σταυροί, προς γενική κατάπληξη όλων των παρισταμένων. Όλοι έκλαιγαν από χαρά και άλλοι δόξαζαν τον Θεό και προσεύχονταν. Η στιγμή ήταν μοναδική και πανίερη. Δεν ήξεραν όμως ποιος από τους τρεις ήταν αυτός  επάνω στον όποιο σταυρώθηκε ο Χριστός. Εκεί κοντά βρισκόταν σε μια καλύβα μια ετοιμοθάνατη γυναίκα, που έπασχε από χρόνια ασθένεια. Η  Αγ. Ελένη σκέφθηκε αμέσως ότι ο πραγματικός Τίμιος Σταυρός θα την θεράπευε αμέσως, εάν την ακουμπούσαν πάνω του. Έτσι την έβαλαν διαδοχικά στους δύο πρώτους σταυρούς, αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Μόλις όμως έβαλαν στο σώμα της τον τρίτο, η ετοιμοθάνατη γυναίκα έγινε αμέσως καλά και σηκώθηκε στα πόδια της. Έτσι αποδείχτηκε ότι αυτός ήταν ο πραγματικός. Όπως γράφει και ο Ευθύμιος Ζυγαβηνός στον Σταυρό του Κυρίου υπήρχε και η μικρή σανίδα με την επιγραφή «Ι.Ν.Β.Ι.» (Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων), πού είχε βάλει ο Πόντιος Πιλάτος. Αμέσως μετά την ανεύρεση του η Αγ. Ελένη, έχτισε (στον Γολγοθά τον ναό της Αναστάσεως και στην συνέχεια τον ναό της Γεννήσεως στο Σπήλαιον της Βηθλεέμ και τον ναό του Όρους των Ελαίων. Όταν ο Πατριάρχης Μακάριος έστησε τον Τίμιο Σταυρό στον ναό του Πατριαρχείου για προσκύνηση από τον πιστό λαό, ήταν στης 14 Σεπτεμβρίου του 326. Έτσι  καθιερώθηκε από τότε, να εορτάζεται το γεγονός από την Εκκλησία μας.

ΥΛΙΚΑ

Ένα σταυρό

Πηλό κόκκινο

Μεταξωτά φύλλα

Μεταξωτά λουλούδια

Διακοσμητική τρέσα (χρυσή ή με πούλιες)

κόλλα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Πρώτα απ’ όλα διακοσμούμε τον Σταυρό με την τρέσα. Ο Σταυρός μπορεί να είναι κεραμικός, ξύλινος ή να τον φτιάξουμε με κανέλες.

Στην συνέχεια, κόβουμε ένα κομμάτι πηλό και του δίνουμε την μορφή βράχου. Τοποθετούμε πάνω του τον σταυρό και από πίσω κολλάμε τα λουλούδια με τα φύλλα.

Εάν η κατασκευή γίνει ανήμερα της εορτής του Αγίου Κωνσταντίνου και της Αγίας Ελένης, τότε μπορούμε αντί για μεταξωτά λουλούδια να βάλουμε μικρά κλαδιά από βασιλικό.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Η κατασκευή πρέπει να μείνει τουλάχιστον 24 ώρες για να στεγνώσει ο πηλός  και να σφίξει.